ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Η ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΒΟΛΤΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ:http://odysseus.culture.gr/.

       ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ  ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΟΝ!

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΒΟΛΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! (Η ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΟΣΚΙΝΑ.)

Η ξενάγησή μας ξεκίνησε από το χώρο της αρχαίας αγοράς, έναν υποδειγματικά ανεσκαμμένο και αποκατεστημένο χώρο. Τα δυο πιο ορατά και εντυπωσιακά μνημεία του χώρου είναι η στοά του Αττάλου και το «Θησείο». Το τελευταίο, είναι ο καλύτερα διατηρημένος αρχαίος ναός στη χώρα μας, παρά τη μακρά και πολυτάραχη ιστορία του.

Το «Θησείο» δεν είναι ναός του Θησέα όπως πίστευαν παλιά, αλλά από τη στιγμή που έδωσε το όνομά του σε ολόκληρη την περιοχή, το λάθος δεν αναιρείται εύκολα. Σήμερα οι αρχαιολόγοι είναι πεπεισμένοι πως ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Εργάνη και τον Ήφαιστο, θεούς των τεχνιτών.

Απέναντι από το Θησείο, η Στοά του Αττάλου είναι μια αναστηλωμένη διώροφη στοά που μας δίνει μια ιδέα   για το πώς θα ήταν οι στοές που γέμιζαν τις αγορές και τα ιερά της αρχαίας Ελλάδας. Σήμερα είναι μουσείο, στο οποίο εκτίθενται τα ευρήματα του χώρου.

Το σημαντικότερο ωστόσο τμήμα της αγοράς είναι το λιγότερο ορατό. Πρόκειται για τα ελάχιστα διατηρημένα κατάλοιπα του πιο δημοκρατικού από όλα τα πολιτεύματα που δημιούργησαν οι άνθρωποι. Εδώ, ανάμεσα σε θραύσματα που δεν κινούν την προσοχή του αμύητου επισκέπτη, βρισκόταν η ψυχή και η καρδιά της Αθήνας. Από εδώ επίσης περνούσε και η περίφημη οδός των Παναθηναίων, ο σημαντικότερος (και φαρδύτερος) δρόμος της αρχαίας Αθήνας, από τον οποίο ανέβαινε στην Ακρόπολη η πομπή των Παναθηναίων.

Λίγα βήματα προς τα ανατολικά, βρίσκεται ένα διαφορετικό μνημείο, η βιβλιοθήκη του Αδριανού, οικοδόμημα του 2ου μ. Χ. αιώνα. Σώζονται ακόμα οι εξωτερικοί τοίχοι σε μεγάλο ύψος και διακρίνονται οι κόγχες των ερμαρίων όπου φυλάσσονταν τα βιβλία  στον ανατολικό τοίχο, αλλά από τον πλούσιο διάκοσμο του κτιρίου μόνο η εξωτερική κιονοστοιχία έχει απομείνει. Το κτίριο αποτελούσε όχι μόνο βιβλιοθήκη και χώρο εκπαίδευσης στον οποίο οι φιλόσοφοι και ρήτορες μπορούσαν να διαβάσουν και να συζητήσουν με την ησυχία τους αλλά και κέντρο διοικητικών και θρησκευτικών λειτουργιών.

Σημάδια της μετέπειτα χρήσης του χώρου κατά την ύστερη αρχαιότητα και τον μεσαίωνα αποτελούν τα ερείπια της εκκλησίας της Μεγάλης Παναγιάς, της μεγαλύτερης εκκλησίας στην Αθήνα για ένα διάστημα, αλλά και η τοιχογραφία από την εκκλησία του αγίου Ασωμάτου στα Σκαλιά.

Στα νότια της βιβλιοθήκης του Αδριανού και εν μέρει κάτω από τα  νεώτερα κτίρια βρίσκεται το κτίριο της Ρωμαϊκής Αγοράς. Ήδη στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι είχαν αποφασίσει να  οργανώσουν καλύτερα τις εμπορικές δραστηριότητες της πόλης και για αυτό είχαν αρχίσει την διαμόρφωση μιας  περιοχής εμπορικών λειτουργιών, έργο το οποίο ολοκληρώθηκε γύρω στο 9 π. Χ. με την οικονομική υποστήριξη του Οκταβιανού Αυγούστου. Ο τελευταίος βέβαια επιθυμούσε την απομάκρυνση των οχληρών μεταπρατικών δραστηριοτήτων από την Αρχαία Αγορά έτσι ώστε να την μετατρέψει σε ένα είδος θρησκευτικού και πολιτιστικού πάρκου μέσω του οποίου θα προέβαλε την σχέση του με την Αθήνα.  Η μεταφορά έπιασε και για πολλούς αιώνες, ακόμη και μετά από διαδοχικές καταστροφές, ο χώρος λειτουργούσε ως αγορά. Ακόμη και μετά την απελευθέρωση, η Πύλη της Αθηνάς, ήταν γνωστή ως «Παζαρόπορτα».

Στην ανατολική πλευρά του χώρου, βρίσκεται άλλο ένα θεαματικό μνημείο, ο Πύργος των Αέρηδων, του οποίου η αρχαία ονομασία ήταν Ωρολόγιο του Κυρρήστου. Το ωρολόγιο σκοπό είχε τη μέτρηση του χρόνου για την ακριβή εκτέλεση των λειτουργιών της πόλης. Οι πιο παρατηρητικοί θα πρόσεξαν τα ηλιακά ρολόγια χαραγμένα στο μάρμαρο. Τα ανάγλυφα των ανέμων στο πάνω μέρος του πύργου είναι το πιο χαρακτηριστικό του στοιχείο. Οι άνεμοι εκπροσωπούν διάφορες εποχές του έτους και είναι αναγνωρίσιμοι από τα σύμβολα που κρατούν, τα οποία αντιστοιχούν στις ιδιότητές τους.

Απέναντι ακριβώς βρίσκεται ένα άλλο μνημείο, διαφορετικό σε μορφή και χαρακτήρα. Μισοκρυμμένη μέσα σε πυκνή βλάστηση, η πύλη του Μεντρεσέ περνά σχεδόν απαρατήρητη. Πρόκειται για την είσοδο στο Ιεροδιδασκαλείο της Οθωμανικής Αθήνας, το οποίο, όταν το σχολείο μεταφέρθηκε, μετατράπηκε σε φυλακή. Σε αυτή τη μορφή το βρήκαν οι΄Ελληνες κατά την απελευθέρωση, και διατήρησαν τη χρήση του. Τόσο κακή ήταν η φήμη αυτής της φυλακής, ώστε πολλοί την επονόμαζαν Νέα Βαστίλλη. Μεγάλο μέρος του κτιρίου κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα με την ελπίδα  εύρεσης αρχαιοτήτων.

Η οδός Κυρρήστου αποτελεί μια εξαίρεση, καθώς είναι ένας ευθύς δρόμος σε μια γειτονιά όπου ο κανόνας είναι τα λαβυρινθώδη στενά. Ο λόγος είναι ότι κάτω από το δρόμο βρίσκεται ένα αρχαίο στάδιο.

Συνεχίζοντας, συναντούμε το αρχοντικό των Μπενιζέλων, πρόσφατα αποκατεστημένο. Το σπίτι έχει την τυπική μορφή πλουσιόσπιτων της τουρκοκρατίας: περιβαλλόταν από ψηλό τοίχο και είχε εσωτερική αυλή. Μια σειρά από τόξα στηρίζουν τον πρώτο όροφο και το μακρύ μπαλκόνι σε όλο το μήκος της πρόσοψης. Από την πίσω πλευρά, την οποία βλέπουμε εδώ, υπήρχε ένας τυπικός κλειστός ξύλινος εξώστης.

Αφού προσπεράσαμε το ναό του Αγ. Νικολάου του Ραγκαβά και μερικά ακόμη νεώτερα μνημεία, καταλήξαμε στο Μνημείο του Λυσικράτους. Μολονότι είναι σε δημόσιο χώρο και προοριζόταν για κοινή θέα, το μνημείο αυτό είναι ένα έργο καθαρά ιδιωτικό, με αποκλειστικό σκοπό να επιδείξει τον τρίποδα που ο Λυσικράτης, ένας πλούσιος Αθηναίος, είχε κερδίσει σε κάποιους δραματικούς αγώνες. Η αθηναϊκή δημοκρατία υποχρέωνε τους πλούσιους πολίτες, αντί για φόρο, να χρηματοδοτούν την παραγωγή δραματικών έργων (μεταξύ άλλων). Φυσικά πολύ γρήγορα άρχισε να δημιουργείται άμιλλα μεταξύ των «παραγωγών» η οποία δεν περιοριζόταν στη δημιουργία ακριβών σκηνικών ή την πρόσληψη γνωστών ηθοποιών, αλλά επεκτεινόταν κι εκτός θεάτρου, σε ένα είδος διαγωνισμού για το ποιος θα ανέγειρε το ακριβότερο βάθρο για να επιδείξει το τρόπαιο της νίκης του.

21η ΙΟΥΝΙΟΥ:ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

 ΜΠΕΤΟΒΕΝ

ΣΟΠΕΝ

   

                                        

 (ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΓΙΑΝΝΗ)        

                                                                          (ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΡΙΔΕΡΑ)