Η ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ: ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΓΛΩΣΣΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Η ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ: ΓΡΑΦΩ ΣΩΣΤΑ, ΓΛΩΣΣΑ Α΄,Β΄ Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

1) Αποφεύγουμε τη χρήση  του τύπου «εγώ» (της προσωπικής αντωνυμίας) στην έκθεσή μας. Αν θέλουμε να δηλώσουμε την άποψή μας,(αντί για το:"εγώ νομίζω') προτιμούμε τις εκφράσεις: «κατά τη γνώμη μου…», «κατά την προσωπική μου άποψη…», «η γνώμη μου σχετικά με το θέμα είναι ότι…».......      
.

    2)Γράφουμε σε γ΄ ενικό ή σε γ΄ πληθυντικό πρόσωπο (ή στο α΄ πληθυντικό αν χρειαστεί), έστω κι αν αναφερόμαστε στα λόγια που λέει κάποιος σε έναν άλλο., π.χ.:

ΛΑΘΟΣ

 Όταν οι πελάτες σου λένε φέρε μου το ένα φέρε μου το άλλο,

και τελικά μπορεί να μην πάρουν  τίποτα, τότε χάνω την υπομονή μου.

ΣΩΣΤΟ

Όταν οι πελάτες απαιτούν να τους δείξει ο υπάλληλος πολλά εμπορεύματα,

αλλά τελικά δεν αγοράζουν τίποτα, τότε φυσικό είναι να χάνει κανείς την υπομονή του

 3) Σε όλη την έκθεση φροντίζουμε να μην αλλάζουμε πρόσωπα και χρόνους στα ρήματα χωρίς να υπάρχει λόγος, π.χ.                                                                                                                                                        ΛΑΘΟΣ

:  Ο  σκοπός ενός ομαδικού παιχνιδιού δεν είναι η νίκη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο  θα προετοιμαστείς και ο τρόπος με τον οποίο θα σκεφτείς για  να νικήσεις.Επίσης, για να παίξει κανείς σωστά ένα παιχνίδι, πρέπει να τηρεί τους κανόνες του. Όλα τα παραπάνω μας βοηθάνε να νικήσουμε, μας βοηθάνε να εξασκηθούμε.                                                    ΣΩΣΤΟ                                                                                                                                   Ο σκοπός ενός ομαδικού παιχνιδιού δεν είναι η νίκη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο παίκτης θα προετοιμαστεί και θα σκεφτεί για να νικήσει. Επίσης, για να παίξει σωστά ένα παιχνίδι πρέπει να μάθει να τηρεί τους κανόνες του.΄Ολα αυτά συντελούν στην καλλιέργεια της αυτοπειθαρχίας και της συνεργατικότητας.

 4) Αποφεύγουμε τις παρενθέσεις. Δίνουμε το απαραίτητο συμπλήρωμα ανάμεσα σε κόμματα  ή παύλες.

     5) Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ συντομογραφίες (κ.α., κ.λπ., π.χ., λ.χ.), αριθμητικά στοιχεία και ξένες λέξεις (εφόσον βέβαια υπάρχει η αντίστοιχη ελληνική), π.χ.:                                                                                                                                                                                                                 
     ΛΑΘΟΣ                                                                                                                       Η ξαδέρφη μου με όλα αυτά που είπα παραπάνω παίρνει μαζί της και κάποιες ιδιότητες: 1^ον πονόψυχη, 2^ον καλόκαρδη, 3^ον δεν είναι ψηλομύτα επειδή είναι πλούσια και 4^ον και τελευταίο δεν έχει «τουπέ» στη συμπεριφορά της.  
      ΣΩΣΤΟ                                                                                                                                       Η ξαδέρφη μου εκτός από αυτά τα χαρίσματα που αναφέρθηκαν προηγουμένως, είναι και καλόκαρδη και πονόψυχη. Επίσης, παρά τα πλούτη που έχει η οικογένειά της, δεν είναι ακατάδεκτη, ούτε κάνει επίδειξη των χρημάτων που διαθέτει.

6)Αποφεύγουμε τις επαναλήψεις ίδιων λέξεων και φράσεων σε κοντινές προτάσεις, 

7)Στην έκθεση, αλλά και στον γραπτό λόγο, γενικά, αποφεύγουμε να  χρησιμοποιούμε εκφράσεις που τις λέμε στον προφορικό λόγο, στις καθημερινές  συζητήσεις μας, π.χ.                                                          

ΛΑΘΟΣ
 Είμαι ψόφιος στην κούραση.
Έκανε τον  μάγκα στους άλλους.
Πέθανε από τον πόνο.
ΣΩΣΤΟ
Είμαι πολύ κουρασμένος
Έκανε επίδειξη της δύναμής του στους άλλους.
Ο πόνος ήταν αφόρητος.

     8)Αποφεύγουμε τις υπερβολές στα συναισθήματα ή στους χαρακτηρισμούς που δίνουμε,π.χ                                                                                                                                                                                               ΛΑΘΟΣ Ο ενθουσιασμός μου που έβλεπα την Ακρόπολη ήταν τεράστιος.  
      ΣΩΣΤΟ  Ο θαυμασμός μου γι΄ αυτό το αρχιτεκτονικό δημιούργημα ήταν τόσο μεγάλος, ώστε δεν έχασα λέξη από την ξενάγηση.

.9) Δεν κάνουμε κατάχρηση στις λέξεις: ακόμη, επίσης, και. Αντί γι΄ αυτές μπορούμε να χρησιμοποιούμε και τις λεγόμενες μεταβατικές λέξεις, δηλαδή τις λέξεις ή φράσεις που συνδέουν τις προτάσεις ή τις παραγράφους. Έτσι, ο αναγνώστης μπορεί να μεταβαίνει άνετα από τη μια πρόταση ή παράγραφο στην άλλη, χωρίς φόβο να χάσει τη συνέχεια. Μερικές μεταβατικές λέξεις είναι οι εξής: Λέξεις που δείχνουν χρόνο ή σειρά:Αργότερα, τώρα, πάντοτε, τέλος, προηγουμένως,συγχρόνως, ύστερα,πρώτα- πρώτα,  πρώτο,δεύτερο...........Λέξεις που δίνουν έμφαση      (τονίζουν κάτι): πράγματι,ακόμα, επιπλέον,ειδικά,ιδιαίτερα........Λέξεις που δηλώνουν συμπέρασμα :  άρα ,επομένως, συμπερασματικά...

10) Αποφεύγουμε το επίθετο διάφορος –η-ο, τη λέξη πράγματα, τις αντωνυμίες κάτι και τίποτα γιατί προκαλούν αοριστολογίες, π.χ.:

Τον χειμώνα όλα τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο φορώντας  διάφορα ρούχα.ΛΑΘΟΣ

Τον χειμώνα όλα τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο φορώντας  βαριά και ζεστά ρούχα.ΣΩΣΤΟ

11)  Προσοχή στην αντωνυμία  που:

α. Αρκετές φορές πρέπει να την αντικαθιστούμε με την πρόθεση με ή σε ή από  ή για + την αντωνυμία ο οποίος –α, -ο, π.χ.:
Το ζήτημα που σου μίλησα, το θεωρώ πολύ σοβαρό. ΛΑΘΟΣ

Το ζήτημα για το οποίο σου μίλησα, το θεωρώ πολύ σοβαρό.ΣΩΣΤΟ

β. Προσοχή στη διαφορετική χρήση του που και του όπου (= αναφορικό τοπικό επίρρημα), π.χ.:
Το κείμενο όπου διαβάσαμε είναι παραμύθι. ΛΑΘΟΣ
Το κείμενο που (ή το οποίο) διαβάσαμε είναι παραμύθι. ΣΩΣΤΟ

12)  Είναι συντακτικό λάθος  να γράφουμε μια περίοδο (από τελεία σε τελεία) χωρίς κύρια πρόταση, το να υπάρχουν δηλαδή μόνο δευτερεύουσες προτάσεις, π.χ.:
Επειδή δεν προσπαθεί καθόλου και τ' αφήνει όλα για τους άλλους,οι οποίοι δεν έχουν διάθεση να δουλεύουν ,για να κάθεται αυτός....Αν αφαιρέσουμε το επειδή η περίοδος είναι σωστή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εξηγήστε το.

                             

13) Προσοχή στις ομόηχες λέξεις:

που (αναφορική αντωνυμία)  ≠  πού (ερωτηματικό επίρρημα τοπικό)

πως (ειδικός σύνδεσμος)       ≠ πώς (ερωτηματικό επίρρημα τροπικό)

ότι  (ειδικός σύνδεσμος)       ≠ ό, τι (αναφορική αντωνυμία)

πια (χρονικό επίρρημα)         ≠ ποια (ερωτηματική αντωνυμία)

πιο (ποσοτικό επίρρημα)         ≠ ποιο (ερωτηματική αντωνυμία)

Και στις παρώνυμες λέξεις, π.χ.:  παίρνω   ≠ περνώ

(οι παραπάνω οδηγίες στηρίζονται στις προτάσεις για την έκθεση από το 8ο Γυμνάσιο Νέας Σμύρνης,http://8gym-n-smyrn.att.sch.gr/wordpress/?p=2907

ΕΛΕΓΞΕ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΥΙΖ ΕΔΩ